مقایسه حوادث فرانسه با ایران قیاس مع الفارق است | اغتشاشات فرانسه، چگونه فتنه گران ایرانی را رسوا نمود؟!

سرویس سیاسی پایگاه خبری 598-رضا احمدزاده| یکی از مغالطه‌های اگاهانه غرب گرایان و استحاله طلبان در ایران این است که اغتشاشات فرانسه را با ایران مقایسه میکنند که این مقایسه نه در عمل میدانی و نه در ذات خود امکان پذیر نیست.

البته در اینکه ماهیت اغتشاشات در فرانسه کاملا با کشور ما فرق دارد تردیدی وجود ندارد اما اصرار بر اینکار که حرکت های خیابانی در ایران را که شباهت هایی در حوادث خیابانی با فرانسه دارد را همسان پنداری کنیم به دلایل زیر صحیح نیست و جز برداشت های سیاسی وطنی نمی توان دلیل دیگری برایش در نظر گرفت:

1- در اغتشاشات فرانسه هدف واژگونی نظام سیاسی فرانسه نیست. یا به عبارت دیگر مد نظر افراد انقلاب یا براندازی نیست. دقت در شعارها موید این نکته است و اگر این امر را از درک درست دمکراسی فرانسویان بدانیم شعارهای براندازانه فتنه گران ایرانی عین خیانت و مصداق بارز وطن فروشی خواهد بود.

2- دولت ماکرون هنوز با کمک نیروهای پلیس سعی در کنترل اوضاع دارد و هر قدر ترکیب نیروهای امنیتی عمق و گسترش زیادتری پیدا کند می توان چنین برداشت کرد که اوضاع فرانسه یا رو به وخامت نهاده و دولت فرانسه مجبور به استفاده از نیروهای گارد ملی فرانسه خواهد شد. یا اینکه وضعیت رو به آرامش خواهد رفت، در صورتی که در ایران مردم از همان ایتدا خود وارد میدان شده و در مدت کوتاهی اغتشاشات مدیریت شد و عناصر بیگانه از جمله سفیر انگلیس در خیابان دستگیر شدندو سیاستمداران غرب گرا نیز دستشان برای همگان آشکار شد.

3- هسته مرکزی اغتشاشات در فرانسه عمدتا خارجی تبارها هستند. یکی از موضوعاتی که در چند سال گذشته ذهن تحلیل گران و استراتژیست های فرانسوی را بخود مشغول کرده است تضعیف جمعیت بومی و اصیل فرانسوی به نفع جمعیت فرانسوی های خارجی تبار، در حالی که فتنه گران معدود ایرانی هم تبار خارجی نداشتند به همین خاطر خطر گسل های قومی و نژادی همانند فرانسه امروز که امکان دارد به دیگر کشورهای اروپایی نیز کشیده شود در ایران وجود ندارد در حالی که فتنه گران بسیار تلاش کردند تا این گسل های توهمی را فعال سازند.

4- اغتشاشات در فرانسه واقعی، بومی و در کف جامعه اتفاق افتاده است به این معنا که که این حرکت از خارج بداخل و از سطوح بالای جامعه و سیاستمداران به کف خیابان ها نیامده است در نتیجه اغتشاشات در فرانسه واقعی و به گفته ناظران پیچیده و چند لایه است اما در ایران فانتزی، طراحی شده و بیگانه با فرهنگ بومی است. همه دیدیم که در فتنه ایرانی چگونه به زنان حمله شد مساجد آتش گرفت و نمادهای مذهبی – ملی همانند پرچم هتک حرمت شدند.

5- در فرانسه کسی پلیس را تهدید نمی‌کنند و آتش نمی‌زند، کسی به پلیس شلیک نمی‌کند و کسی تشویق به استفاده از سلاح گرم را نمی‌کند زیرا همه می‌دانند که اگر سطح شورش‌ها بالا بگیرد دولت ابزارهای مختلفی دارد که می تواند شورش‌ها را سرکوب کند از سوی دیگر نباید فراموش کرد که فرانسه جزئی از سیستم غرب است غرب اجازه نخواهد داد که نظام فرانسه سرنگون شود اما در فتنه ایران به عمد سعی می شد تا سطح تنش ها بالا رفته و تعداد کشته ها و زخمی ها و بحران سازی های رسانه ای عمیقتر نشان داده شود.

در نهایت اینکه در فرانسه و اصولا در کشورهای غربی اعتراضات و حتی اغتشاشات هیچوقت رنگ و بوی براندازی و تغییر نظام سیاسی مستقر را نداشته است. یک نمونه هر کسی دارد می تواند معرفی کند اما در ایران بدلیل غرب گرایی افراطی و بعضا وابستگی به آموزش های اساتید امنیتی – سیاسی غربی که هدایت شده با عناوینی چون: انقلاب رنگی و... است هر حرکتی قصد براندازی از کف تا سقف خواسته ها ی حامیان و رهبرانشان را فرا می گیرد. نگاهی به افکار فتنه گران چهار دهه گذشته انقلاب و ارتباطاتشان با غربی ها همگی موید این ادعاست. لذا مقایسه حوادث فرانسه با ایران قیاس مع الفارقی است که با واقعیات روز همخوانی ندارد.